ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ

Κῆπος τῶν Μουσῶν

Τὸ μὲν οὖν Ἑλληνικὸν Εἰδύλλιον τῆς βορείου Πελοποννήσου ἐστὶν οὐ μόνον οἰκοδομήματα τοῖς σχολὴν ἄγουσιν ἱκανά, ἀλλὰ καὶ ἐργαστήριον τῆς τε ἑρμηνείας καὶ τῆς εὐμουσίας καὶ τῆς εὐφροσύνης εἰς ὅπερ συνελθόντες ἢ καθ' ἑνα ἢ κατ' ἐνίους φιλοκαλοῦσι καὶ σπουδάζουσι περὶ τὰς τέχνας τὰς εὖ ἐχούσας, οἷον περὶ τὸ τὴν μουσικὴν ἀσκεῖν ἢ τὸ ζωγραφεῖν ἢ τὸ μελετᾶν τὴν τῶν Ἑλλήνων τέλειον φωνὴν ἢ τὸ ὑποκρίνεσθαι δρᾶμά τι ἢ τὸ χορεύειν ἢ μόνον ἀναπαύονται ἀργοῦντές τε καὶ ἡλιούμενοι· εἰ δ' αὖ βούλονται, μανθάνουσιν ἀπ' ἀλλήλων ὥστε καὶ ἐπίδοσίν τινα λαμβάνειν τῆς ἑαυτῶν τέχνης τε καὶ σοφίας. Καὶ ἄλλως οἱ μὲν ἅτε μουσικοὶ ὄντες πολλάκις ᾄδοντες ἢ μουσικὸν ἀκρόαμα παρέχοντες εὐφραίνουσι τοὺς παρόντας καὶ ἅμα ἐπιδεικνύασι τὰς ἑαυτῶν δυνάμεις, οἱ δ' ἄλλοι ὡς ἀκροώμενοι τῶν χαριεστάτων μελῶν εἰς ἀρετὴν καὶ πάσας σπουδὰς ἂν ὀτρύνοιντο.
Οἱ δὲ ξένοι ἡδέως διατρίβουσιν ἐν τῷ μεγάλῳ κήπῳ τῷ εἰδυλλίῳ καλουμένῳ μεστῷ ὄντι ἀνθέων τε καὶ δένδρων ὑψηλῶν καὶ ἀμφιλαφῶν· καὶ ἡ πλησίον οὖσα θάλαττα αὐτοῖς ἐπιτηδεία ἐστὶ κολυμβᾶν μεθ' ἡδονῆς.